Ordo Virtutum

W najbliższą sobotę 7 października o godz. 20.30 zapraszamy na niezwykły koncert wszystkich miłośników muzyki dawnej: Fragmenty Ordo Virtutum i inne śpiewy św. Hildegardy z Bingen w wykonaniu zespołu wokalnego Flores Rosarum.

Miejsce: Kościół Opactwa w Tyńcu

Bilety: w cenie 40 zł do nabycia przed koncertem na recepcji Domu Gości 

Schola benedyktyńska z Tyńca
Żeński zespół wokalny Flores Rosarum w składzie:
Adrianna Bujak, s. Susi Ferfoglia (kier. artystyczne), Magdalena Jaworek, Maria Klich, Anita Pyrek-Nąckiewicz, Katarzyna Śmiałkowska, Katarzyna Wiwer.
Lira Korbowa: Maria Klich
Wirginał: s. Susi Ferfoglia

Koncert odbywa się w ramach IV Międzynarodowego Kongresu św. Hildegardy.

W programie: 

1. Prolog do Ordo Virtutum:
– Qui sunt hi?
– O antiqui sancti
– Nos sumus radices
– O nos peregrinae sumus
2. De Martyribus: Vos flores rosarum – responsorium. Solo: Anita Pyrek-Nąckiewicz
3. O quam mirabilis – antifona. Solo: Adrianna Bujak
4. O virga ac diadema – sequentia
5. De Sancta Maria: Cum erubuerint – antifona. Solo: Katarzyna Wiwer
6. Ave, generosa – hymn
7. O pastor animarum – antifona. Solo: Katarzyna Śmiałkowska
8. In Evangelium: O rubor sanguinis – antyfona. Solo: Magdalena Jaworek
9. Caritas abundat – antifona
10. Laus Trinitati – antifona. Solo: Maria Klich
11. De Confessoribus: O successores – antifona
12. Alleluia. O Virga mediatrix
13. O magne Pater – antifona. Solo: Anita Pyrek-Nąckiewicz
Epilog Ordo Virtutum:
– O Deus, quis es tu – solo: Katarzyna Wiwer
– O Pater omnipotens
– In principio

Cel pieśni św. Hildegardy to możliwość spotkania z samym Bogiem, zaproszenie do podjęcia „ryzyka” tej podstawowej relacji, z której pochodzimy i do której, świadomie czy nieświadomie, tęsknimy. Nie jest to zaproszenie nachalne; Hildegarda w całej swej delikatności nakreśla jedynie drogę, pozostawiając cała wolność po stronie człowieka. Wsłuchując się w melodie, które zostały wybrane do koncertu, wsłuchujemy się w nasze życie. Nie dzieje się to od razu – wymaga wrażliwości, pokory, wierności i cierpliwości, a przede wszystkim otwartości. Melodie te, mogą w nas żyć, jeżeli pozwolimy, aby nas dotknęły i obudziły w nas tęsknotę za domem Ojca. Hildegardzie udało się tę tęsknotę utrwalić w pięknie słowa i melodii, które są owocem jej modlitw. Dlatego jej duchowa, intelektualna, artystyczna spuścizna należy do skarbca Europy i jest świadectwem piękna, które nie zatrzymuje na sobie, ale kieruje w stronę Boga i w duchu benedyktyńskiego zawołania ora et labora stanowi zaproszenie do łączenia pracy z modlitwą, rozumu z wiarą, nieba z ziemią.