Aby zamknąć Theatrum Musicum i jednocześnie otworzyć z entuzjazmem nowy rok szkolny, najsłynniejsza bodaj serenada Wolfganga Amadeusza Mozarta - Eine kleine Nachtmusik. Na rozpoczęcie roku szkolnego, na osłodę i dla poprawienia humoru, słynna serenada (sama nazwa oznacza wesołość i pogodę) – a wraz z nią, dla urozmaicenia, jedna z wcześniejszych, równie radosnych symfonii Wolfganga Amadeusza, G-dur nr 27.

Wszystko to w interpretacji Capelli Cracoviensis. Pod Janem Tomaszem Adamusem oraz zaproszonym specjalnie do Krakowa Albertem Stevaninem, znawcą muzyki XVII i XVIII wieku i stałym współpracownikiem krakowskiej orkiestry, który od pulpitu koncertmistrza poprowadzi mozartowskie radości.

6 września Orkiestra Historyczna wystąpi w Żorach w ramach festiwalu Fide et Amore

Kościół pw. św. Brata Alberta, Żory - Kleszczówka, ul. Jodłowa 12

Geistliche Abendmusik - Muzyczna religijność Bacha

5 września o godz. 19.00 w Kościele Ewangelickim ponownie zagra dla Katowiczan {oh!} Orkiestra Historyczna – pierwsza na Śląsku profesjonalna orkiestra zajmująca się historycznym wykonawstwem muzyki dawnej. W programie koncertu “{oh!} Jan Sebastian Bach!” tylko muzyka wielkiego Mistrza, a w roli solisty wystąpi na specjalne zaproszenie Orkiestry niemiecki kontratenor Kai Wessel.

Koncert jest imprezą towarzyszącą obchodom Urodzin Miasta.

BAROKOWA SCENA WYSZEHRADZKA: osiemnastowieczna muzyka czeska

Wieczór koncertowy, na którym zabrzmi na nowo odkryta muzyka wybitnych kompozytorów czeskich działających na ważnych dworach osiemnastowiecznej Europy: w Wiedniu, Pradze, Dreźnie, Warszawie. W koncercie wezmą udział muzycy z Polski, Czech i Węgier.

Program festiwalu w 2013 roku

THEATRUM MUSICUM

Niemal nieznany, pozostający poza obiegiem Thamos - muzyka napisana dla słusznie zapomnianej konwencjonalnej sztuki teatralnej, co tym bardziej uwypukla jej doskonałość. Pełna splendoru i walecznej mocy. Mozart nieznany.

niedziela, 25.08.2013, godz. 19:00

Sukiennice - Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku, Rynek Główny 3

Barokowa muzyczna Europa była w wielu obszarach zestawieniem skrajnie odmiennych stylów i gustów. Trudno wyobrazić sobie bardziej oddalone od siebie charaktery niż wybuchowy, ekstrawertyczny, nieokiełznany, który przebijał przez muzykę Włochów i elegancki, wycofany, intymny w muzyce Francuzów. Wielu próbowało dowieść o wyższości jednego ze stylów nad drugim.

Niegdyś dziad wędrował od wsi do wsi szukając dobrych ludzi, którzy podzielą się z nim strawą i dadzą schronienie. Siadywał pod kościołem i snuł swoje opowieści przygrywając na lirze – nieodłącznej towarzyszce jego wędrówki. Żył skromnie i ubogo, ale dawał ludziom niesamowite bogactwo. Jego w dom przyjęcie wiązało się z błogosławieństwem i ludzie chętnie dzielili się z nim tym co mieli. Biada tym co dziada do domu nie wpuścili.

Bach nie był jedynym twórcą kantat. W swoich czasach nie był nawet najbardziej znanym. W jego obfitej spuściźnie, której stanowią główną część, zachowanych jest ich ćwierć tysiąca – ale to i tak parokrotnie mniej niż w dorobku np. Telemanna. Komponowanie kilku pełnych roczników kantat nie było niczym nadzwyczajnym dla kantorów opiekujących się ważnymi kościołami protestanckich Niemiec.

Theatrum Musicum, letni projekt Capelli Cracoviensis, ma się świetnie. Po fenomenalnym Vivaldim w interpretacji Giuliana Carmignoli czas na kolejnych klasyków - zarówno z perspektywy historycznej, jak i wpływu na europejską kulturę. Mozart, Bach i Haydn, symfonie, suity, kantaty. I wreszcie niemal nieznany, pozostający poza obiegiem Thamos - muzyka napisana dla słusznie zapomnianej konwencjonalnej sztuki teatralnej, co tym bardziej uwypukla jej doskonałość. Pełna splendoru i walecznej mocy. Mozart nieznany.