L'arpeggiata

Zespół specjalizuje się w programie wczesnego baroku włoskiego, współpracuje z najwybitniejszymi solistami – instrumentalistami oraz wokalistami, wykorzystuje w równym stopniu zdobycze muzyki dawnej i jej naukowych odkryć, ale swobodnie łączy je z innymi formami wyrazu artystycznego: jazzem, tańcem i teatrem. Od swojego powstania w 2000 r. zespół eksploruje bogactwo mało znanego repertuaru rzymskiego, neapolitańskiego, francuskiego i hiszpańskiego z początków baroku. To artystyczne credo przyświeca zespołowi, który na nowo zdefiniował śpiew (recital cantando, głęboko zakorzeniony w tradycjach muzyki ludowej i popularnej. Cechą rozpoznawczą zespołu są odkrycia Pluhar w zakresie bogactwa instrumentacji barokowej, koncerty przypominają także swoją formą barokowe spektakle. Do znanych nagrań zespołu należą: « La Villanella » poświęcona muzyce Girolamo Kapsbergera nagrodzona «Premio Internazionale del disco per la musica italiana»; « Homo fugit velut umbra » dedykowane Stefano Landiemu nagrodzone licznymi wyróżnieniami: CD tygodnia wg BBC, « CD miesiąca – w rankingu miesięcznika Amadeus, i in.; nagranie « La Tarantella » proponujące spotkanie z tradycyjną muzyka barokową południowych Włoch – oprócz wielu wyróżnień nagrodzone zostało prestiżowym Cannes Classical Awards 2004, « All’Improvviso », stanowi nieoczekiwane spotkanie jazzu i baroku, w przedostatnim albumie « Los Impossibles », zarejestrowanym przez Naive, Pluhar zaproponowała spotkanie z King’s Singers. W 2008 Arpeggiata nagrała dla EMI/Classics płytę « Teatro d’Amore », powstałą we współpracy z Philippem Jarousskim, Nurią Rial, Cyrilem Auvity’m. To właśnie Jaroussky – jeden z najwybitniejszych współczesnych kontratenorów młodego pokolenia towarzyszyć będzie francuskiemu ensemble w koncercie w Kaplicy św. Kingi Kopalni Soli w Wieliczce. Artyści zaprezentują wysublimowany program złożony z dzieł Maurizio Cazzatiego, Benedetto Ferrariego, Claudia Monteverdiego, Ignazia Donatiego, G.A. Pandolfiego, przejmujące Stabat Mater G.F Sancesa, utwory Antonia Bertaliego. Repertuar na kameralny skład instrumentów (arylutnia, gitara barokowa, psałterium, skrzypce barokowe, kornet, organy, klawesyn i instrumenty perkusyjne) i na głos wysoki kontratenora Jarousskiego to wuszukana forma wyjątkowo dbała o każdy szczegół, kolorystyczny rozmach (harfa barokowa, psałterion, kornety) i efekty kolorystyczne. Pluhar słynie z bardzo współczesnego potraktowania muzyki dawnej: swingujący Jarousski, podkreślanie rytmu instrumentami perkusyjnymi, eksponowanie niemal jazzującego drive’u. W ten sposób muzyka dawnych mistrzów brzmi nadzwyczaj świeżo, a muzycy nie udają celebrujących przeszłość antykwariuszy.