Faust, Isabelle

Isabelle Faust to wybitna skrzypaczka, która z sukcesem łączy zamiłowanie do gry na instrumentach historycznych z wykonawstwem muzyki współczesnej. Międzynarodowe uznanie zdobyła, zwyciężając w Konkursie im. Leopolda Mozarta w Augsburgu w 1987 roku, kolejne sukcesy, m. in. I nagroda w Konkursie Premio Paganini w Genui (1993) i Young Artist of the Year magazynu "Gramophone" (1997) umocniły jej pozycję wśród znamienitych skrzypków. Wkrótce nawiązała współpracę z takimi orkiestrami, jak: Münchner Philharmoniker, Bayerisches Rundfunkorchester, lipską Gewandhausorchester, Orchestre de Paris, London Philharmonic, Boston Symphony, City of Birmingham Symphony Orchestra i Tokyo Metropolitan Orchestra

Jej płyta z utworami Lutosławskiego, Szymanowskiego i Janáčka została uznana przez „New York Times” za jedną z najlepszych płyt z muzyką klasyczną w 2003 roku, a nagranie Concerto Funèbre Hartmanna uzyskało Cannes Classical Award 2002. Ma na swoim koncie premierowe wykonania takich dzieł, jak: koncerty Wernera Egka i Thierry'ego Lancino, A Child Reliquary Richarda Danielpoura, Fantasie Oliviera Messiaena oraz utwory Jörga Widmanna jej dedykowane. Repertuar Isabelle Faust obejmuje także dzieła innych współczesnych twórców, jak: Morton Feldman, György Ligeti, Luigi Nono i Giacinto Scelsi. W 2009 roku zaś odbyły się premiery koncertów skrzypcowych dedykowanych artystce przez Michaela Jarrela i Thomasa Larchera. Isabelle Faust oddana jest również kameralistyce, występując regularnie z takimi artystami, jak: Alexander Melnikov, Lars Vogt, Christian Tetzlaff i Tabea Zimmermann.

Artystka gra na skrzypcach Stradivariusa "Sleeping Beauty", które powstały ok. roku 1704, w okresie, kiedy mistrz z Cremony budował swoje najlepsze instrumenty. Nazwa „Sleeping Beauty” przylgnęła do tego instrumentu później: z powodu trwającego blisko półtora wieku „uśpienia” na strychu zamku Höllinghofen. Były rodowym skarbem rodu Boeselagerów, którego członkowie o nich… zapomnieli. Instrument na moment „ożył” w początku XX wieku w rękach Wilmy von Boeselager, przetrwał II wojnę światową w sejfie szwajcarskiego banku, a w 1995 roku został wykupiony przez Landeskreditbank w Badenii-Wirtembergii, który rok później udostępnił skrzypce Isabelli Faust.

O skrzypcach tych Isabelle Faust mówi: To instrument z tradycyjnymi, jelitowymi strunami. Gram też klasycznym smyczkiem Tourte’a sprzed 1800 r. Myślę, że taki zestaw świetnie pasuje do brzmienia Il Giardino Armonico czy pełnych blasku, świetlistych stron Koncertów Mozarta.